امنیت ابزارهای شبکه
برای تامین امنیت بر روی یک شبکه، یکی از بحرانی ترین و خطیرترین مراحل، تامین امنیت دسترسی و کنترل تجهیزات شبکه است. تجهیزاتی همچون مسیریاب، سوئیچ یا دیوارهای آتش.
اهمیت امنیت تجهیزات به دو علت اهمیت ویژهای مییابد :
الف – عدم وجود امنیت تجهیزات در شبکه به نفوذگران به شبکه اجازه میدهد که با دستیابی به تجهیزات امکان پیکربندی آنها را به گونهای که تمایل دارند آن سختافزارها عمل کنند، داشته باشند. از این طریق هرگونه نفوذ و سرقت اطلاعات و یا هر نوع صدمه دیگری به شبکه، توسط نفوذگر، امکانپذیر خواهد شد.
ب – برای جلوگیری از خطرهای ( DoS ( Denial of Service تأمین امنیت تجهزات بر روی شبکه الزامی است. توسط این حملهها نفوذگران میتوانند سرویسهایی را در شبکه از کار بیاندازند که از این طریق در برخی موارد امکان دسترسی به اطلاعات با دور زدن هر یک از فرایندهای AAA فراهم میشود.
در این بخش اصول اولیه امنیت تجهیزات مورد بررسی اجمالی قرار میگیرد. عناوین برخی از این موضوعات به شرح زیر هستند :
- امنیت فیزیکی و تأثیر آن بر امنیت کلی شبکه
- امنیت تجهیزات شبکه در سطوح منطقی
- بالابردن امنیت تجهیزات توسط افزونگی در سرویسها و سختافزارها
در بررسی امنیت فیزیکی و اعمال آن، ابتدا باید به خطرهایی که از این طریق تجهزات شبکه را تهدید میکنند نگاهی داشته باشیم. پس از شناخت نسبتاً کامل این خطرها و حملهها میتوان به راهحلها و ترفندهای دفاعی در برار اینگونه حملات پرداخت.
با وجود آنکه استفاده از این روش در شبکههای معمول که حجم جندانی ندارند، به دلیل هزینههای تحمیلی بالا، امکانپذیر و اقتصادی به نظر نمیرسد، ولی در شبکههای با حجم بالا که قابلیت اطمینان و امنیت در آنها از اصول اولیه به حساب میآیند از الزامات است.
در این مقوله، سه طراحی که معمول هستند مورد بررسی قرار میگیرند :
الف – طراحی سری : در این طراحی با قطع خط تماس میان دو نقطه در شبکه، کلیه سیستم به دو تکه منفصل تبدیل شده و امکان سرویس دهی از هریک از این دو ناحیه به ناحیه دیگر امکان پذیر نخواهد بود.
ب – طراحی ستارهای : در این طراحی، در صورت رخداد حمله فیزیکی و قطع اتصال یک نقطه از خادم اصلی، سرویسدهی به دیگر نقاط دچار اختلال نمیگردد. با این وجود از آنجاییکه خادم اصلی در این میان نقش محوری دارد، در صورت اختلال در کارایی این نقطه مرکزی، که میتواند بر اثر حمله فیزیکی به آن رخ دهد، ارتباط کل شبکه دچار اختلال میشود، هرچند که با درنظر گرفتن افزونگی برای خادم اصلی از احتمال چنین حالتی کاسته میشود.
ج – طراحی مش : در این طراحی که تمامی نقاط ارتباطی با دیگر نقاط در ارتباط هستند، هرگونه اختلال فیزیکی در سطوح دسترسی منجر به اختلال عملکرد شبکه نخواهد شد، با وجود آنکه زمانبندی سرویسدهی را دچار اختلال خواهد کرد. پیادهسازی چنین روش با وجود امنیت بالا، به دلیل محدودیتهای اقتصادی، تنها در موارد خاص و بحرانی انجام میگیرد.
- یافتن مکانی که به اندازه کافی از دیگر نقاط مجموعه متمایز باشد، به گونهای که هرگونه نفوذ در محل آشکار باشد.
- در نظر داشتن محلی که در داخل ساختمان یا مجموعهای بزرگتر قرار گرفته است تا تدابیر امنیتی بکارگرفته شده برای امن سازی مجموعهی بزرگتر را بتوان برای امن سازی محل اختیار شده نیز به کار گرفت.
با این وجود، در انتخاب محل، میان محلی که کاملاً جدا باشد (که نسبتاً پرهزینه خواهد بود) و مکانی که درون محلی نسبتاً عمومی قرار دارد و از مکانهای بلااستفاده سود برده است (که باعث ایجاد خطرهای امنیتی میگردد)، میتوان اعتدالی منطقی را در نظر داشت.
در مجموع میتوان اصول زیر را برای تضمین نسبی امنیت فیزیکی تجهیزات در نظر داشت :
- محدود سازی دسترسی به تجهیزات شبکه با استفاده از قفلها و مکانیزمهای دسترسی دیجیتالی به همراه ثبت زمانها، مکانها و کدهای کاربری دسترسیهای انجام شده.
- استفاده از دوربینهای پایش در ورودی محلهای استقرار تجهیزات شبکه و اتاقهای اتصالات و مراکز پایگاههای داده.
- اعمال ترفندهایی برای اطمینان از رعایت اصول امنیتی.